De vergeten stukjes, oftewel wat we ook willen delen.

We zijn nu 9 dagen onderweg. Al met al een hele tijd, met weinig zon, veel regen en veel onvoorspelbare elementen, zoals:

vinden we een slaapplek?

en zo ja, waar komen we terecht?

Is er wel Wi-fi?

Zal alles wel goed gaan? (Hier en thuis?)

houden wij en onze fietsen het vol? Enz. Enz.

nou, zoals jullie hebben gemerkt, Wi-fi is er niet altijd, maar verder gaat het best wel goed.

jan en ik hebben net nog tegen elkaar gezegd dat het eigenlijk al zo gewoon lijkt. Wij samen op reis met de fiets. Dat wil zeggen dat we het als positief ervaren. Het gaat als vanzelf, maar we genieten natuurlijk wel van ieder moment en beseffen heel goed hoe bevoorrecht we zijn dat we dit samen mogen en kunnen doen.

wat de slaapplekken betreft, dat valt tot nu toe reuze mee, een groot verschil met vorig jaar, toen bijna alle Chambres d'hotes nog dicht waren en de Hotels ook niet al te welwillend. Daarnaast treffen we het enorm. Hele aardige gastvrije/sterke en bijzondere vrouwen die zelfstandig een Chambres d'Hote draaien. In "the middle of nowhere" . hotelletjes met een geweldige keuken, waar mensen uit de verre omgeving komen eten en.......... Het ook nog gewoon vinden. Wij ...... Super verrast en bijzonder tevreden. Het is nog nergens tegen gevallen, ook al hadden we soms een hele koude kamer, een toilet buiten, aparte bedden of een ouderwetse wollen deken ipv een donzen dekbed. De mensen maken alles goed. Een gastvrij onthaal, een super ontbijtje een goed gesprek, dat is waarover het gaat.

vanmorgen was onze gastvrouw een aardige vrouw van 70. Haar man is 10 jaar geleden aan kanker overleden. Ze heeft kinderen en klein kinderen, maar allemaal in Normandië. Ze blijft wonen waar ze woont, omdat ze een B&B heeft, maar vooral omdat haar man dit huis heeft omgetoverd van een bouwval tot een prachtig huis. Ze liep vanmorgen, speciaal voor ons de berg op (met een knie prothese) om vers brood te halen bij de beste bakker van het dorp, die toevallig boven op de berg zit.

We hebben geslapen in een hemelbed, in roze, gebloemde, oranje kamers, maar ons overal welkom en thuis gevoeld. Het is wat dat betreft steeds weer een hele bijzondere ervaring.

Morgen eerste Paasdag richting Troyes. We zijn heel benieuwd wat ons dat weer brengt. Liefs, Elly en Jan.

Paaszaterdag.

We zijn in Ligny-le-Chatel. Klein dorp iets ten oosten van Pontigny. Althans, wel groot genoeg voor een behoorlijk Hotel: Le Relais St. Vincent.

Een beetje oude glorie, maar toch ook wel sjiek en, niet te vergeten een heerlijk bad, wat af en toe niet te versmaden is, zeker nadat we op het laatste stuk een bui hadden met stevige, superkoude tegenwind. Maar je begrijpt, we zijn alweer verkwikt en vergeten hoe heftig het was.

Zo meteen gaan we, zoals alle Fransen op Paaszaterdag, lekker eten en aandacht besteden aan het zo belangrijke samen zijn.

Het was weer een superfijne fietsdag. Eerst een heel lang stuk afwisselend langs het Canal du Nivernais en de rivier de Yonne! Wat een indrukwekkende rivier. We volgen hem eigenlijk al een heel eind, vanaf Vezelay. Nog zo'n 70 km vertoeven we de komende dagen in zijn/haar omgeving en dan komen we in het gebied van de Champagne.

De wijn uit deze regio is een goede Bourgogne, niet te vergelijken mwt die uit Beaune e.o., maar toch ook heel lekker en natuurlijk de Chablis. We zijn vandaag vlakbij de plaats geweest, die zo heet. Ook hebben we ruim tijd doorgebracht in Auxerre. Grote en indrukwekkende stad waar ook weer de Yonne de stad in twee delen scheidt. We hebben de indrukwekkende Kathedraal gezien en zijn door de oude binnenstad gereden, waar we weer veel oude vakwerkhuizen, in prima staat van onderhoud, hebben gezien. Ook hebben we heerlijk geluncht bij een gezellig restaurant, MAX. Het was een soort jazz café met een supergoede keuken. S avonds zou er ook levende muziek zijn, tijdens het Paasdiner, maar wij hadden ons Hotel al gereserveerd. Een ander stel, architect Oomen uit de Zandberglaan in Breda, ging wel met zijn vrouw. Grappig toch hoe je onderweg ineens mensen tegenkomt uit je eigen stad en met wederzijdse vrienden/kennissen. We gaan na het eten nog wel een en ander toevoegen, zoals de foto's, maar ook een paar bijzondere verhalen. A bientot!!! ????

Goede vrijdag.

Er was Wi-fi, maar wij logeerden in het souterrain (prima appartementje) en het huis heeft superrijke muren, dus daarom vanmorgen, tijdens het ontbijt in het huis van onze super vriendelijke gastvrouw, een kort berichtje.

we zijn weer op een prachtige plek: Mailly-le-Chateau. Vandaag rijden we richting Auxerre. We verwachten nog wel wat regen, maar daar raak je ook aan gewend. We hebben, i.v.m. Pasen al een slaapplaats gereserveerd voor vanavond.

ga dan verder met de blog. Fijn Paasweekend en tot gauw!

Witte donderdag!

We zijn in een gezellig B&B aangekomen. les quatre Saisons in Premery.

Weer goed gefietst, deze keer de Loire overgestoken en langs het "Kanaal de Berry" gereden. Langs een draaisluis, door de stad Nevers, veel kastelen gezien en mooie dorpen, huizen, boerderijen, maar ook, net als op eerdere dagen, nogal wat verlaten bedrijven, woningen, zowel op het platteland als in de dorpen en steden.

Bijzonder was de Kathedraal in Nevers, die bijna, per ongeluk door de RAF, volledig verwoest is op 15-16 july 1944. Het gebouw was op een bijzondere wijze hersteld en als kroon op dit werk hadden 4 kunstenaars uit Nevers rond 1980, de opdracht gekregen om nieuwe glas in loodramen te ontwerpen. Ze zijn daarin goed geslaagd.

in Nevers vind je veel oude, maar ook heel veel nieuwe en moderne gebouwen, die mooi zijn afgestemd op elkaar. De route ging dwars door het centrum en zo hebben we een goede indruk gekregen van deze plaats aan de Loire.

Het verlaten van zo'n stad is altijd weer een dingetje. Ook al hadden we een goede plattegrond en beschrijving, soms zit je ineens in een andere straat of hoek dan waar je moest zijn. Jan sprak daarom een cordate Française aan, die een Nederlandse bleek uit Rosmalen te komen. We hebben gezellig met haar gekletst. Ze ging nog regelmatig naar haar moeder. Gelukkig kende ze de stad goed en kon ze ons de juiste instructies geven voor onze vervolgroute.

Achteraf vroegen we ons af of ze misschien in het klooster zou zitten, ze had een beetje de uitstraling van Soeur Sourire.

Onderweg een enorme salade gegeten en een Omelet, natuurlijk met een glas wijn en veel water.

Het was weer de moeite waard, en...... We schieten al aardig op. Vandaag in Nevers begonnen aan het tweede routeboekje, Nevers-Maastricht. Totaal nu zo'n 580 km.

Het was een prachtige, zonnige dag!

We zijn net aangekomen in Hotel St. Josef in Sancoins. Ca. 32 km voor Nevers.

Prachtige fietstocht, prachtige dag. Toch blij dat we weer even kunnen bijkomen, communiceren met onze familie en vrienden en ons zitvlees lucht geven, want 6 dagen achtereen, gemiddeld 75 km per dag, op een fietszadel brengt, in ieder geval bij mij, wel wat teweeg.

Vanmorgen na een uitgebreid ontbijt bij onze lieve gastheer en dame, die het super gezellig hadden gevonden als we nog even waren blijven kletsen, zijn we op weg gegaan. We hebben ons goed aangekleed, omdat we niet echt op het weer durfden te vertrouwen, maar gaandeweg, konden regenbroeken, warme handschoenen enz. uit. Jassen bleven aan, omdat er nog steeds een stevige, koude wind is. Gelukkig meestal achter ons, net als de zon, maar dat is lekker warm op je rug en alles ziet er heel gezellig uit.

We lopen zo even het plaatsje in, eten een klein hapje en komen dan terug. Tot zo.

Lekker even gewandeld en heerlijk gegeten in het Restaurant van het Hotel. Waren we niet direct van plan, maar soit! Jan heeft net 11 foto's geplaatst op onze blog, ik probeer nog iets meer te vertellen over gisteren en vandaag.

Gister ochtend zijn we vertrokken uit La Souteraine. Natuurlijk niet voordat we eerst heerlijk hadden ontbeten met een deel van het gezelschap van de avond daarvoor, maar er was ook nog een journaliste van de plaatselijke krant. Ze schreef een artikel over de Chambre d'Hote, maar wilde ook graag wat gasten interviewen. Jan en ik werden daar voor gevraagd, omdat we blijkbaar bijzonder waren. Ze noemde ons: "Pelgrims A-typisch", je zou ook kunnen zeggen, pelgrims nieuwe stijl! Jan krijgt het artikel gestuurd, via de mail...... Dus afwachten maar.

Onze route ging eerst door het oude centrum/de historische kern van La Souteraine. De stad is altijd een belangrijk onderdeel geweest van de pelgrimroutes. La Place St. Jacques en de gelijknamige straat herinneren daaraan sinds de Middeleeuwen. Ook een witte steen, boven in de zuid-Westhoek van de toren, die de pelgrims richting Santiago wees.l

we vervolgen onze route deels door het dal van de Creuze. Bijzonder was ook het plaatsje Crozant. het ligt bovenop een indrukwekkende kloof die de rivier in de loop der tijd heeft uitgesleten, met rotspartijen, donkere bossen en de contouren van een voormalige burcht.

crozant werd al in de eerste pelgrimgids, de Codex Calixtinus uit de 12e eeuw genoemd als een belangrijke oversteekplaats over de Creuze.

Even een bericht vanuit Le sindication Touristique a La Chatre

Even een bericht vanuit het Syndicat Touristique a La Chatre. Onze B&B in Chateaumeillant heeft geen Wi-fi, dus daarom een kort verhaal met een paar hoogtepunten.

Vandaag waren de wegen vanaf 12 uur droog en daarna ook zo nu en dan zon!

Veel wind; gelukkig meestal in onze rug, maar soms ook wel heftig.

Wederom prachtige tocht gereden, deze keer met veel afdalingen.

Al met al ....... het gaat goed met ons. tot later.

Twee dagen in een verhaal!

We zijn gearriveerd in La Souteraine, een plaats in de Limousine. Jan en ik hebben ons geinstallerd op de bank bij de open haard en hebben net een biertje (Jan) en een glas rode wijn (ik) gekregen. En gelukkig is er ook weer wi-fi.

Zal eerst verslag doen van onze zondag en daarna vandaag.

Vooraf nog wel even kort onze indruk van Uzerche. Wat een bijzondere stad. We hebben uitgebreid gewandeld langs de historische gebouwen, langs de rivier de Vezere en door het oude centrum. In de Bronstijd woonden hier al mensen en volgens de overlevering speelde de stad een belangrijke rol in de strijd tegen de Saracenen (de Moren). Na de slag bij Poitiers (waar we 2 jaar geleden waren) in 732 is Uzerche zeven jaar lang belegerd geweest, maar nooit ingenomen. Na de stichting van een Benedictijnerabdij in 977 kwam het stadje tot ontwikkeling.

Zondag was op zich een "vraimant Dimanche". Allereerst een rustige start met een heerlijk ontbijt in ons Hotel in Uzerche. vanuit de ontbijtruimte keken we over de rivier. Omdat de klok een uur vooruit ging, vanwege de zomertijd, waren wij iets later op pad en gezien de weersvoorspellingen toch maar meteen de regenkleding aangedaan. Mede dankzij de plattegrond van Uzerche, waren we snel buiten de stad en reden we door een prachtig, stil gebied met landelijke weggetjes, richting La Porcherie. Tot onze verrassing zagen we midden in dat dorp, rond lunchtijd, een vriendelijk Restaurant/café. Over het algemeen zijn deze locaties op zondag niet open, maar dit wel, dus maar even vragen. Helaas was alles gereserveerd en zag men zelfs geen mogelijkheid om wat restjes voor ons te organiseren. Dan maar koffie gedronken, de koeken, die we smorgens bij de bakker hadden gehaald opgegeten en weer en route. Na La Porcherie naar Les Germain-les-Belles, Glances, St.Bonnet-Briance enz. enz. Een prachtige omgeving, bijzondere natuur, maar nergens iets te eten, tot vlak voor St. Leonard de-Noblat (Waar we uiteindelijk geslapen hebben) zag Jan iets langs de weg, wat leek op een uitspanning. In ieder geval stonden er heel veel auto's. Het was inmiddels na vieren. Wat schetst onze verbazing, dat we direct welkom werden ontvangen. Direct werd er van alles geregeld. Een voorgerecht, hoofdgerecht, kaasplateau taart na en natuurlijk een karaf rode wijn en een met water. In een andere ruimte dan waar wij (naast de kachel, zodat we een beetje konden drogen) zaten, was een familiefeest gaande. Zo zie je maar weer. Niet alle Fransen zijn hetzelfde.

Ik ga zo verder.......,..

We hebben net overheerlijk gegeten.

Eerst nog even over gisterenavond. We hebben een Chambre d'Hotes gevonden in St. Leonard, bijna in het centrum van de stad. Een alleenwonende dame van 73 jaar leidde ons 3 trappen op naar onze kamer. Ernaast was een badkamer met bad. Perfect. Eerst lekker in bad en daarna nog even her centrum verkennen. Zag er goed, maar vooral authentiek uit. Zij en haar man hadden veel in het huis geïnvesteerd. Veel schrootjes, maar ook glimmend parket en lichtknopjes overal, waardoor de lampjes na 2 minuten weer uitgingen. Helaas ook hier veel leegstaande panden, in het bijzonder van de cafés, restaurants en winkelbedrijven. Vanmorgen heerlijk ontbijt in het naastliggende historische pand. Onze gastvrije dame vertelde dat ze dat pand had gekocht voor de tuin. Zelf hadden ze geen tuin en nu 2 huizen en een tuin in de stad. Zo kon ze, een bijkomstigheid, ook nog iets meer kamers verhuren. Nu ze wat ouder aan het worden was en haar man 2 jaar geleden was overleden, wilde ze het historische pand (middeleeuws) verkopen. Daarvoor is ze haar eigen huis gaan verbouwen, zodat ze daar het ontbijt kon serveren. Wat een spirit! Ondanks haar enorme ondernemersgeest, was ze niet naïef. Ze zag dat in deze plaats alles achteruitging, zo ook de prijzen van onroerend goed. De vooruitzichten voor vergelijkbare steden zijn niet goed, omdat er geen nieuwe industrieën en/of ondernemingen meer komen. Jonge mensen trekken naar de grote steden waar het werk is. Desalniettemin liet ze zich niet ontmoedigen.ook haar kinderen waren allemaal naar grote steden vertrokken, zoals Toulouse en Parijs.

Vanmorgen weer op weg. We waren snel de stad uit. De route was prachtig, verschrikkelijk nat weer weer, maar daardoor ook heel erg groen, kolkende, woeste rivieren, modderige wegen en prachtige limousine koetjes en kalfjes in de wei, waarvan we af ons afvroegen of ze misschien toch niet liever op stal zouden willen staan, warm en droog?

Wat ook nieuw was vandaag..... We hebben veel enorme, grote, gekapte bomen gezien. Hier wordt duidelijk aan bosbouw gedaan.

Het gebied waar we doorheen reden was vooral idyllisch mooi, de natuur, de huizen enz. Niet een gebied waar heel veel gebeurd in de zin van wereldformaat, maar ........... Vanmiddag wilden we even ergens lunchen. Het tentje wat we vonden, bleek een oud cafe te zijn, wat nu was ingericht als café/winkel/ontmoetingsplaats en werd gerund door vrijwilligers uit het dorp. Iedereen blij.

Daarna weer en route. Een paar stevige klimmetjes en natuurlijk ook daaltjes later besloten we om onze slaapplek in La Souterraine te zoeken. Nou, die hebben we gevonden. Een jong Engels stel met een leuke zoon hebben hun intrek genomen in een paleisachtig huis in deze plaats. Het is vooral bedoeld voor pelgrims, zei de dame bij de vvv, maar wat schetst onze verbazing.............., we zitten nu op onze kamer, deze blog af te maken na een uitzonderlijk goed diner van de vrouw des huizes. We deelden de tafel met Engelsen uit Londen en een Française.

Een bon ambiance, lekker eten, een goed glas wijn en nu.............. Een lekker bed. Tot later!

Van Turenne naar Uzerche

We zijn weer gearriveerd. Dit keer in Uzerche, Hotel Teyssier. Vlakbij de brug over de rivier de Vezere. We zijn redelijk op tijd, zodat we nu alvast ons verslag kunnen doen en daarna de "oude stad" bezoeken. Moet bijzonder zijn, volgens de informatie in ons routeboekje.

Vandaag was geen onaardige fietsdag, maar er waren wel een paar obstakels:

Allereerst de regen. Vanmorgen was het "diezig", dwz het regende niet echt, maar we werden wel echt nat. Door deze omstandigheden konden we niet ver kijken, dus we hebben vooral genoten van datgene wat vlak naast en op de weg was. 'Smiddags leek het op te klaren en kregen we zelfs even zon..... Hupsakee, de regenkleding uit........ Anderhalf uur later mocht hij weer aan.

De route gaf ons ook een en ander cadeau. Allereerst hadden we voor half 10 al een hele stevige klim achter onze kiezen. Zo zelfs dat Jan ook een stukje is gaan lopen. Toen waren er onduidelijke aanwijzingen hoe we Turenne moesten verlaten, richting Brive-la-gaillarde. Met als gevolg dat we zeker 8 km over een, wat mij betreft, te drukke autoweg moesten rijden, de D8. Bij Montplaisir konden we er gelukkig af en weer terug op onze, rustigere en leukere, route. Vervolgens reden we verbazend soepel door Brive, wat toch een behoorlijke stad is. Daarna via Ussac naar Donzenac. Ook hier was, of de instructie niet goed, of de weg gewijzigd. In ieder geval zaten we, voor we het wisten weer op een behoorlijk grote en drukke autoweg, niet mijn/onze voorkeur. Gelukkig duurde dat niet lang en konden we weer snel de route oppakken richting Donzenac. Als je denkt dat dit het was........ In Lagrauliere misten we een afslag op weg naar Uzerche. Gelukkig konden we een alternatieve groene route nemen. Linksom, rechtsom we komen waar we zijn moeten.

natuurlijk waren er ook veel hoogtepunten:

Turenne is een prachtig stadje tegen een berghelling aan. In Donzenac hadden we een goed Repas ouvrier. De route van Donzenac naar Lagrauliere is prachtig en van god en alle mensen verlaten. Je rijdt door indrukwekkende ruwe natuur met beneden wild ruisende riviertjes en door grote percelen grasland omringd door boomranden en hier en daar een groepje huizen of een boerderij. Veel limousine koetjes gezien, boomgaarden met walnootbomen (we reden ook gedeeltelijk door Le route de Noix). De hoogste top, die we vandaag bereikte was 430 meter, de stijlste helling was 14%. We hebben vandaag een goeie 80 km gereden. Dus, genoeg om trots op te zijn.

Nu even met de beentjes omhoog, de stad in, wat eten en........ Lekker slapen. Tot morgen, als er Wi-fi is........ Anders later!